Adam is het soort baby dat niet vastgehouden wil worden. Dat
kan hij tegen niemand zeggen, maar hij huilt veel en als hij niet huilt staart
hij leeg voor zich uit, alsof er niets meer te ontdekken valt. Ondanks het
huilen blijft Carolien het proberen. Ze wandelt met hem, wiegt hem heen en weer
voor het raam en wijst naar alles dat verandert.
Adam werd twee weken te vroeg geboren en volgens Carolien
ligt het daaraan. Hij moet nog wennen, zegt ze. Dat is heel normaal voor een
baby. Sommige baby’s hebben het er moeilijk mee dat ze geboren worden, en als
moeder vindt Carolien dat ze dat makkelijker moet maken. Elke keer dat Vincent
met de auto de oprit afrijdt, gaat ze hem met Adam staan uitzwaaien. Dan roept
ze: ‘Kijk! Kijk eens naar wie er daar wegrijdt, dat is pápá!’ Op dat soort
momenten lijkt het net of ik de enige ben die begrijpt wat er met Adam aan de
hand is. Alsof ik als enige kan zien waarom hij nooit vastgehouden wil worden,
maar waarom je hem ook niet los mag laten. Nooit helemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten