Ik zag laatst iemand een handje smarties in zijn geheel
doorslikken met sinaasappelsap. Dat was mijn vader. Mijn vader is zevenenzestig
en door een gezichtsverlamming houdt hij altijd maar één oog open. ‘Als een
piraat,’ zei hij toen het net gebeurd was. Hij had een ooglapje van de dokter
gekregen en niemand lachte. Nu zit mijn vader in een stoel voor het raam en
telt hij postbezorgers. Hij heeft er vandaag al drie (waarvan twee keer
dezelfde) aan de overkant gezien en dat vindt hij opmerkelijk,
zegt hij. Hij tikt op het glas. ‘Zij lijkt op Martha.’ (Martha is zijn zus.)
‘Alleen dan dikker.’
