kermis

ze zit op de nek van haar vader en telt

het aantal suikerspinnen dat ze ziet

vertrapt worden op de grond onder voetzolen

zwarte motorbroeken mannen met baarden

ze herinnert zich:

een laars valt uit een reuzenrad

wordt nooit meer teruggevonden

dan weet ze waarom alles ademt

of realiseert zich

dat deze nacht niet rond is

maar om iets anders draait

ik loop een straat binnen

met in mijn hand

de naam van een bekende

sta stil voor een huis met rode gordijnen

probeer me voor te stellen

hoe vaak je door deze deur naar buiten bent gerend

bukkend voor de stemmen die achterbleven

ik weet nog, fluister ik, hoe ik me voorstelde

dat ik ook rode gordijnen kocht

hoe ik mijn best deed de afmetingen in te schatten

de naam van de kleur te onthouden

de val van de plooien

één nacht heb ik uren voor het raam gestaan

bij thuiskomst herinnerde ik me:

de weerspiegeling van mijn lichaam

en de manier waarop ik naar mezelf keek