54.

Niemand weet dit. Je loopt rondjes door zijn tuin terwijl je wacht tot hij weer terugkomt. Hij zit op de wc. Tenminste, dat denk je. Je weet niet waar hij echt is, maar je vraagt het je ook niet af. Jullie hebben het een uur geleden goedgemaakt en je was eigenlijk van plan nu weer thuis te zijn. Je steekt een sigaret op omdat je daar nog steeds, als je het niet te vaak doet, een beetje high van wordt. Je ziet hem voor je en beeldt je in hoe hij zijn piemel afveegt. Je weet niet eens of dat bij jongens wel afvegen heet, maar je hebt geen zin om er nog langer over na te denken. Tot een paar minuten geleden was er niets aan de hand. Binnen klinkt het gekletter van een glas en je laat per ongeluk je sigaret op de grond vallen. Door de natte tegels dooft het vuur meteen. Je vloekt. Het begint langzaam tot je door te dringen dat hij misschien wel helemaal niet naar de wc ging, toen hij dat zei, maar je loopt niet naar binnen om het te controleren. Je denkt aan al jullie goede momenten van de afgelopen week. Je doet het onbewust, maar je bereidt je voor op het ergste. Misschien omdat je ergens wel weet dat er iets ergs staat te gebeuren. Je begint te herhalen wat hij allemaal tegen je gezegd heeft. Niet hardop, je fluistert het, en terwijl je fluistert, begin je weer rondjes te lopen. Hij zit niet op de wc. Zo ver ben je al.

Dit is wat er nog onder mijn navel zit

1.

ik ben de weg kwijt

de naad van mijn panty veroorzaakt een neplitteken

van mijn onderbuik tot mijn rug en ik heb het ervoor over

wat er niet wil zitten laat zijn sporen na

een jaar geleden stopte ik met reizen

met het openbaar vervoer

leerde mezelf kaarten

verspeelde

herhaalde

als ik in de spiegel kijk weet ik niet of ik wel kan vertrouwen op wat ik zie

ik draag geen make-up op dagen dat ik me zielig voel

en wrijf het liefst in mijn ogen tot er niets meer overblijft

sommige kleuren zijn vergelijkbaar

met wat er na het drinken van koffie op mijn tanden zit

ik plan één keer per uur een moment in om naar de wc te gaan

en bestempel het als regelmaat

behoefte aan wat mist

2.

de resten koude macaronisalade kleven op het aanrecht

ter decoratie

en ter bevestiging

van het feit dat ik elke ochtend nog wakker word

ergens

ik weet dat me dingen te doen staan

buiten hoor ik de meisjes gillen dat ze er niet meer tegen kunnen

en tegen wat wel, denk ik met mijn handen in het sop

we kunnen er allemaal niet meer tegen

ik doe alsof het me interesseert welke kleur sokken ik draag

maar dat ik mijn bh op de automatische piloot aantrek

vertel ik niemand

ik eet cornflakes met een deken over mijn benen

op de bank

tel spinnenwebben

muizenvallen

haren op de vloer

ik ben gewend geraakt aan het afdrogen met een theedoek die nooit gewassen wordt

alleen omgewisseld om weer op te drogen

ik noem het hergebruik

3.

sommige verhalen hebben het nodig in de wij-vorm verteld te worden

ik weet niet waarom

wij weten niet waarom

maar soms lijkt het of ze dan warmer zijn

alsof het minder erg was

vandaar, zeggen we

we zitten in de keuken

zuchten rookwolken het raam uit

en koken broccoli tot we ergens komen

ons iemand voelen

terwijl we afdwalen

na elke zin alleen maar ‘ja’ zeggen

verbazen we ons erover hoe graag we over onszelf praten

ons antwoord beginnen met ‘weet je wat ik zou doen?’

en dan herinneringen ophalen van morgen

meer willen we niet van elkaar weten

4.

ik heb nooit van feestdagen gehouden en betwijfel of dat ooit zal veranderen

twijfelen is nadenken, zeggen ze

maar wie zijn ze?

wie zijn we?

ik wil één keer knijpen en drie keer loslaten

op straat rijden auto’s voorbij

zo hard dat mijn kopje trilt en ik roep ze na

boor met een schaar een gat in mijn tafel

want kut

vroeger hadden ze ook geen plakband

5.

ik ben verhuisd vanwege een gebrek aan gezinsgevoel

dacht dat het niet uitmaakte zolang er maar genoeg muur

tussen mijn bed en de toko zat

maar ontdekte: ik had het mis

met een harde gil haal je zelfs de slaapkamer van de overbuurman

6.

ik zeg het nog maar een keer

ik ben het zat om altijd alles samen met mezelf te doen

we rennen niet, we blijven